" จือเต้าปู้จือเต้า(知道不知道) "

           ด้วยความเคารพ อ.จอง ไหง่ติดตามอ่านข้อคิดข้อเขียนของท่านทุกเวอร์ชั่น รู้สึกได้ว่าไม่ธรรมดา ให้แง่คิดต่างๆได้ดี ทั้งทางลึกและทางกว้าง อยากจะเขียนตอบ อ.บ้างก็ไม่ค่อยกล้า เพราะไอ้หงิ่วอย่างไหง่ ชื่อมันบอกอยู่แล้ว ว่าใช้งานพอได้ ใช้ปัญญาก็ทึ่มๆ แต่ก็จริงใจ อย่างเช่นเรื่องที่พอรู้...

          เราไม่ควรยึดมั่นสิ่งใดในโลก ดังพุทธพจน์ที่ว่า " มนุษย์ต้องการสายธารแห่งธรรม เพื่อชําระล้างกิเลสความยึดมั่น มีใจสงบ นอนหลับฝันดี " การไม่ติดยึด เข้าถึงสาระธรรม ย่อมนําสุขมาให้เสมอ...

         พระพุทธองค์ยังเสริมปัญญาให้อีกว่า " ช่างไม้ต้องปรับแต่งไม้ให้เข้ารูปใช้งานได้ นักยิงธนูต้องรู้จักแก้ไขคันธนูให้ยิงได้แม่นยํา คนที่ขุดคลองส่งนํา ต้องศึกษาวิธีการชักนําเข้าออก นักปราชญ์ย่อมฝึกฝนปรับตัวเสมอ และมีความมั่นคงเหมือนหินผาไม่หวั่นไหว ตามกระแสพายุอันแรงกล้า ไม่หวั่นไหวต่อชื่อเสียงและลาภสักการ วิสัยของปราชญ์เป็นดุจห้วงนําอันลึกและเย็นสงบ เปี่ยมอยู่ด้วยปัญญาแห่งธรรมอันไพศาล

          ผู้แสวงหาธรรมย่อมสละทุกสิ่ง ไม่มีความโลภ ไม่มีความทุกข์ต้องถอนใจ ไม่หวั่นไหวต่อความสุขที่เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตา ไม่ท้อถอยหรือเกรงกลัวความทุกข์ยากที่เป็นอยู่ หรือที่จะมีมา

         ผิดกับปุถุชนทั้งหลาย ที่มีความลังเลหวั่นไหว เดินวกวนอยู่ในฝั่งแห่งวัฏฏสงสารมากมายเหลือคณา น้อยคนที่สามารถข้ามพ้นฝั่งตรงข้าม คือ นิพพาน แดนแห่งศีล สมาธิ ปัญญา และวิมุติอันสุขสงบ "

         การรู้ธรรม ปฏิบัติธรรม ถึงระดับรู้ปล่อยวาง ไม่ยึดมั่นต่อทุกสิ่งด้วยปัญญาได้ ย่อมนําสุขมาให้ แต่ถ้าจิตใจไปติดสุข ใจนั้นย่อมแปดเปื้อนกิเลส

         การฟังบรรยายหมื่นคํา ล้วนไม่อาจเทียบได้กับคําพูดหนึ่งคําของความสุข แต่ความสุขนี้ ต้องผ่านการเรียนรู้ ฝึกหัดอย่างอดทนสุดคณา แต่ก็คุ้มค่าหากบรรลุถึงใจที่เป็นสุขเช่นนั้น!

         ถ้าถามไหงว่า สุขเช่นที่ว่า เคยลิ้มหรือยัง? คําตอบ " .....? " ไอ้หงิ่ว!